همیشه مهد تمدن و توأمان مورد تهاجم اشغالگران قرار میگرفته است .
تا امروز، خاک این سرزمین شاهد بی عدالتی ها و ظلم و استبداد در برابر مردم همیشه مبارز و آزادیخواه بوده است.
خاک سرزمین من هرگز از خون بی گناه پاک نشد و نسل به نسل، سینه به سینه در دفاع از حقوق اولیه ی خود و نگه داشتن سهمشان از زندگی و آزادی، علیه خودکامگی حکومت دیکتاتور جمهوری اسلامی جان دادند ولی در برابر بردگی و ناپاکی سرخم نکردند .
همچنان که مردان مبارز کورد، همیشه در صحنه ی آزادی جان خود را فدا کرده اند، زنان غیور کوردستان پا به پای مردان مشت شجاعت خود را گره کردند و برای به به دست آوردن حق مسلم خود که همان استقلال و یکپارچگی کوردستان است جنگیده اند .
اما در تمام این سالیان جنگ و ستیز، بعد از همه ی کشتار های زن و مرد و کودک، و حتی زنده به گور کردن هزاران هزار کودک کورد به دست صدام و حلق آویز کردن کرور کرور زنان و مردان شجاع و مبارز و تحصیلکرده و باسواد به دست رژیم دیکتاتور ایران که برای آزادی و کوردستان مستقل جنگیدند، همچنان نتوانستند اتحاد و همبستگی ما را از یکدیگر بگیرند .
همچنان که ما را از سرزمین آبا و اجدادیمان بیرون رانده اند و سقف بالای سر صدها خانواده و زن و کودک را روی سرشان آوار کردند، اما نتوانستند زبان حق را از گلوی ما ببُرند .
من امروز آمده ام تا آزادانه به دور از دسیسه ها و تهدید های رژیم دیکتاتور حاکم بر ایران، فریاد بزنم و بگویمØ›
خورشید طلایی آزادی هرگز بر سرزمین کوردستان غروب نخواهد کرد و ما تا آخرین نفس، برای زنان و مردان سرزمینم خواهیم جنگید و برای رسیدن به آزادی و استقلال کوردستان لحظه ای عقب نخواهیم نشست.
